Κεντρική σελίδαKεντρική σελίδα Οδηγός Σπουδών ’ Λυκείου Νεοελληνική Λογοτεχνία


Νεοελληνική Λογοτεχνία

ΩΡΕΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ (την εβδομάδα): 2.

ΣΚΟΠΟΣ: Γενικός σκοπός του μαθήματος της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας στο Γενικό Λύκειο είναι η ουσιαστικότερη, κατά το δυνατόν, επαφή των μαθητών με αντιπροσωπευτικά έργα της πολιτισμικής μας κληρονομιάς, εθνικής και παγκόσμιας, υπό το πνεύμα και τις επιδιώξεις του ανθρωπιστικού ιδεώδους που διακονεί η Νεοελληνική Εκπαίδευση. Ειδικότερα, οι σκοποί του είναι:

  • Πλατύτερη γνωριμία με τη λογοτεχνική έκφραση του Νέου Ελληνισμού, αλλά και της Δύσης γενικότερα, καθώς και συνολικά του Νεότερου Κόσμου.
  • Διαμόρφωση μιας αξιολογίας πολιτισμικού περιεχομένου μέσω της οικείωσης με το φαινόμενο της λογοτεχνικότητας στην ευρύτερη έννοιά του.
  • Συγκρότηση χειραφετημένων προσωπικοτήτων, με την ειδική εκείνη καλλιέργεια που αποτελεί εγγύηση δημιουργικής παρέμβασης, ανανεωτικής δύναμης και πνευματικής ανεξαρτησίας για το παρόν και το μέλλον.

Μεθοδολογικά: Η διδασκαλία αξιόλογων λογοτεχνικών έργων κατ' επιλογήν, αποβλέπει στη διέγερση του ενδιαφέροντος των μαθητών για τη Λογοτεχνία, ώστε, μέσα από μεθοδική και σταδιακή άσκηση στη δημιουργική και ελεύθερη ανάγνωση, ερμηνεία και κριτική των κειμένων, να οδηγούνται στη διεύρυνση της προσωπικής τους αναγνωστικής εμπειρίας και στην αγάπη για το διάβασμα ποιοτικών έργων.

ΤΙΤΛΟΣ ΣΧΟΛΙΚΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ:  ΚΕΙΜΕΝΑ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ:  Ν. Γρηγοριάδης, Δ. Καρβέλης, Χ. Μηλιώνης, Κ. Μπαλάσκας, Γ. Παγανός.

ΔΙΔΑΚΤΕΑ ΥΛΗ:

Κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας, από όλες τις περιόδους της Νέας Ελληνικής Γραμματείας για όλες τις (3) Τάξεις του Γενικού Λυκείου.

1. Διδασκαλία χαρακτηριστικών κειμένων από τις αρχές της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας μέχρι σήμερα (δημώδης και έντεχνη ποίηση, πεζογραφία, θέατρο, δοκίμιο κ.ά.), σύμφωνα με σχεδιασμό που εξειδικεύεται στην Α΄Λυκείου με τη διδασκαλία κειμένων που περιλαμβάνονται στο Α΄τεύχος των Κειμένων Νεοελληνικής Λογοτεχνίας, το οποίο καλύπτει την περίοδο από τις απαρχές της νεοελληνικής λογοτεχνίας (10ος αιώνας) μέχρι την ποίηση της Νέας Αθηναϊκής σχολής.

2. Η επιλογή των διδασκομένων κειμένων γίνεται κατά σχολείο σε συνεργασία με τους διδάσκοντες το μάθημα. Βασικά κριτήρια για την επιλογή των κειμένων συνιστάται να είναι η ποιότητα και η αντιπροσωπευτικότητα. Σ' αυτά τα κριτήρια αξάλλου στηρίζεται ο ενδεικτικός και μη δεσμευτικός προγραμματισμός που περιλαμβάνεται στις "Οδηγίες για τη διδασκαλία των φιλολογικών μαθημάτων" που εκδίδει κάθε χρόνο το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο.

3. Τα κείμενα κάθε διδακτικής ενότητας διαδάσκονται ύστερα από περιεκτική γραμματολογική ενημέρωση και σαφή τοποθέτηση μέσα στην εποχή τους. Κατά την επεξεργασία των έργων γίνεται αναφορά σε:

3.1. Λεξιλογικά, πραγματολογικά και νοηματικά σχόλια που εμπεριέχονται στα ανθολόγια και τα λοιπά βιβλία στήριξης της διδασκαλίας.

3.2. Στοιχεία ιστορίας ή θεωρίας της Λογοτεχνίας που αποτελούν αναγκαίο γνωστικό υλικό για την καλύτερη κατανόηση και ερμηνεία του κειμένου, αλλά όχι αυτοσκοπό της διδασκαλίας, γι' αυτό και επιζητείται πάντοτε η λειτουργική τους εξιοποίηση και αποφεύγεται η στείρα απομνημόνευση.

4. Μέθοδος διδασκαλίας της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας είναι η ερμηνευτική, που αποβλέπει στην κατανόηση του όλου μέσα από την ανάλυση των μερών και του μερικού μέσα από τη θεώρηση του όλου, σε επίπεδο κειμένου, έργου, φαινομένου, εποχής κλπ. Η ερμηνεία αξιοποιεί κάθε πρόσφορο ενδοκειμενικό και εξωκειμενικό στοιχείο. Η παρέμβαση του διδάσκοντος, καθ' όλη τη διαδικασία προσέγγισης σε κείμενα ή ζητήματα της λογοτεχνίας, είναι διακριτική αλλά σταθερή, προκειμένου να προάγεται η αυτενέργεια των μαθητών / -τριών και συνάμα να ελέγχεται η επίτευξη των διδακτικών στόχων.

5. Πληρότητα έχει η ερμηνευτική προσέγγιση ενός κειμένου όταν αυτό εξετάζεται ως προς: (α΄) το θέμα, (β΄) την τεχνική, (γ΄) το είδος, (δ΄) τις γραμματολογικές του συνιστώσες και (ε΄) το ιδιαίτερο ιδεολογικό και κοινωνικό περιβάλλον που το παρήγαγε ή και όπου αυτό με οποινδήποτε τρόπο επέδρασε.

6. Εκτός από τις ερμηνευτικές προσεγγίσεις σε επιμέρους κείμενα, ο διδάσκων έχει τη δυνατότητα να οργανώσει την ύλη του και με άλλους τρόπους: θεματικά, ιστορικά, ειδολογικά, να προγραμματίσει τη συνολικότερη θεώρηση του έργου κάποιων συγγραφέων ή παρουσιάσεις ρευμάτων / σχολών / κινημάτων / γενεών κτλ.

7. Κρίνεται σκόπιμη και η διδασκαλία ολόκληρων κειμένων μεγαλύτερης έκτασης (ποιητικές συνθέσεις, μυθιστορήματα, θεατρικά έργα κτλ.), αυτά, όπως και τα εκτενέστερα κείμενα του σχολικού ανθολογίου, μελετώνται στο σπίτι από τους μαθητές / -τριες, αλλά η επεξεργασία τους γίνεται στο σχολείο.

8. Συνιστάται η κατά περίπτωση καταφυγή στη βοήθεια που προσφέρουν οι άλλες τέχνες (ζωγραφική, αρχιτεκτονική, γλυπτική, μουσική, όρχηση, φωτογραφία, κινηματογράφος) και επιστήμες (λαογραφία, θεατρολογία, κοινωνιολογία, ιστορία, θρησκευτικά, ξένες γλώσσες κτλ.), σε συνεργασία, όπου αυτό είναι εφικτό, και με τους διδάσκοντες άλλων μαθημάτων. Η αξιοποίηση της εικονογράφησης των σχολικών βιβλίων και των διαθέσιμων ανά σχολική μονάδα εποπτικών υλικών μπορεί προς τούτο να φανεί αποτελεσματική.

9. Το ποσοστό των διδασκομένων κάθε χρόνο λογοτεχνικών κειμένων στο Μάθημα Γενικής Παιδείας καθορίζεται ενδεικτικά ως εξής: α΄) 85% από την πρωτότυπη ελληνική δημιουργία και β΄) 15% από την ξένη γραμματεία σε ανθολογούμενες δόκιμες νεοελληνικές μεταφράσεις.

Τρόπος Εξέτασης - Αξιολόγησης.

Visitors:
Site Meter
Hits:
Online Visitors